Tijdens een avond lekker tafelen opperde tekstschrijver Bas Smallenbroek, dat hij Lucette wel eens in het Nederlands wilde horen zingen. En dan het liefst in repertoire dat zij normaal gesproken niet zo snel zou zingen.
Bas stelde voor om teksten te schrijven die heel dichtbij Lucettes wereld lagen en al pratend kwamen ze tot onderwerpen. En als Bas dan weer wat geschreven had, las Lucette ze, gaf input of omarmde de tekst meteen.
Wat hieruit ontstond, was niet alleen heel persoonlijk en een intiem inkijkje in de wereld van Lucette, maar ook een tijdsbeeld. Er sijpelde telkens een borrelend bewustzijn in de teksten en een eigenwijze, maar liefdevolle blik op de wereld.
Peter Schön werd gevraagd, om vanuit zijn muzikale wereld muziek te schrijven die precies bij Lucette paste. En zo ontstond Kreukelzone van satijn.
De makers lieten er geen gras over groeien. Er werd 1 repetitie en twee concerten georganiseerd, in Hedon, Zwolle en in Lantaren Venster in Rotterdam. En twee weken later gingen musici en technici naar Portugal, waar Peter Schön een studio had.
In vijf heerlijke dagen, van samen muziek maken, samen eten en samen het leven delen, waren de opnamen gemaakt.
En toen bleef het stil. Heel stil.
Er werden nog wat pogingen gedaan om de opnamen uitgegeven te krijgen, maar het leven nam alles weer over en de opnamen bleven ongemixt op de plank liggen.
Tot 2021
Kreukelzone van satijn kwam in een stroomversnelling, nadat componist Peter Schön en zangeres Lucette van den Berg weer met elkaar hadden gewerkt en hadden gesproken.
Annemiek van Bussel organiseerde de voorstelling ‘Bas in de hoogte’ over het werk en het leven van Bas Smallenbroek. En daar hoorden een aantal liedjes van Kreukelzone van satijn ook bij. Tekstschrijver Bas Smallenbroek was in 2014 op 44-jarige leeftijd plotseling overleden. Maar toen in maart 2021 ook bassist Charly Angenois, die op de opnamen van 2006 prachtige baslijnen inspeelde ook veel te vroeg overleed besloten ze om er vaart achter te zetten
Het werd nu toch echt tijd dat deze prachtige muziek nieuw leven in te blazen, te releasen op vinyl en op de planken te brengen.
Deze muziek, die zo vol leven zit, moest gehoord worden, ook als eerbetoon aan de makers die er niet meer waren.
Toch had zangeres Lucette één grote wens. Ze wilde de liedjes opnieuw inzingen.
Met de levenservaring van nu. En dus ging ze in juni 2021 weer naar Portugal en nam ze, samen met Peter Schön en Rob ten Bokum, de liedjes opnieuw op, op de banden van 2006.
Arrangementen werden uitgewerkt en aangepast. Koortjes werden ingezongen, instrumenten werden toegevoegd en de mixen werden gemaakt.
Met een gloedvol eindresultaat, die het midden houdt tussen ouderwets herkenbaar en totaal nieuw.
Je kunt zeggen dat het project een leven heeft gehad, even kwetsbaar en weerbaar als de vrouw, waar de teksten van ‘Kreukelzone van satijn‘ over gaan.
